Էջմիածին

Մենք ունեցանք հիյանալի այց դեպի Էջմիածին, հասնելու պես մեր առաջին կանգառը եղավ Սուրբ Հռիփսիմե եկեղեցին։

Հայաստանում քրիստոնեություն տարածող սուրբ Հռիփսիմեի և նրա հետ Հայաստան եկած 32 կույսերի նահատակման վայրում է կառուցված Սուրբ Հռիփսիմե եկեղեցին (618թ): Հռիփսիմյանց կույսերի նահատակված տեղում, ըստ հայ պատմիչ Ագաթանգեղոսի, 301 թ.-ին Գրիգոր Լուսավորչի նախաձեռնությամբ և առաջնորդությամբ՝ Տրդատ Գ Մեծ արքան, նրա քույր Խոսրովիդուխտը և Աշխեն թագուհին են կառուցել են վկայարանը: Այն կիսագետնափոր դամբարան է եղել, վրան՝ ամպհովանի: Պարսից Շապուհ արքայի ավերումից հետո 395 թ-ին Սահակ Ա Պարթև կաթողիկոսը վերակառուցել է Սուրբ Հռիփսիմեի վկայարանը, իսկ 618 թ-ին Կոմիտաս Ա Աղձեցի կաթողիկոսը, ով նաև ճարտարապետն էր, վկայարանի տեղում կառուցել է Սբ. Հռիփսիմե եկեղեցին: Հետագայում կառուցվել են նաև աղյուսաշեն պարիսպները, շրջանաձև բուրգերը, զանգակատունը, միաբանության երկհարկանի շենքը:

 

Շարունակեցինք ճանապարհը և հասանք հրապարակ,այտեղ տեսանք գեղեցիկ վայրեր,այցելեցինք Հովհաննես Հովհաննիսյանի տուն — թանգարան։ Էջմիածինի ամանորյա տոնավաճառը։

 Մի քիչ շրջելուց հետոՙ գնացինք Սուրբ Գայանե եկեղեցի: Ինձ այն մի անգամից գրավեց՝ իր հիանալի տեսքով:

Սուրբ Գայանե եկեղեցի

Սուրբ Գայանե եկեղեցին Հայ Առաքելական Եկեղեցու գլխավոր սրբավայրերից մեկն է: Այն գմբեթավոր բազիլիկ տիպի եկեղեցի է Էջմիածին քաղաքում, ինչպես նաև հայկական ճարտարապետության կարևոր հուշարձաններից մեկը:

Պլաստիկ և ավարտուն այս շինությունը զուրկ է հատուկ դեկորատիվ տարրերից: Իր տիպով՝ գմբեթավոր բազիլիկ տիպի եկեղեցի է, ունի դասական, պարզ ձև։ Կառուցվել է շուրջ 630 թվականին, Եզր կաթողիկոսի օրոք՝ տեղում եղած մատուռի փոխարեն, Սուրբ Գայանե կույսի գերեզմանի վրա։ Եկեղեցու բոլոր տարրերը՝ թաղերը, կամարները և այլն, ներդաշնակ են ու խոսուն։ Ավագ սեղանի տակ գտնվում է Ս. Գայանեի տապանաքարը։

Սուրբ Գայանե եկեղեցին հայկական ճարտարապետության առաջին ծաղկման շրջանի լավագույն հուշարձաններից մեկն է: Այն գմբեթավոր-բազիլիկ տիպի եկեղեցի է, որի հորինվածքը մշակվել է Հայաստանում V-VII դարերում և ներկայացված է նույն ժամանակաշրջանին վերաբերվող մի շարք հուշարձաններով (Տեկորի, Բագավանի, Մրենի և Օձունի տաճարներ):

Եկեղեցին ունի երեք դուռ. գլխավորն արևմտյան կողմից է, իսկ մնացած երկուսը`   հարավից և հյուսիսից, տեղավորված իրար դիմաց: Հարավ արևմտյան խորանի միջից բացվում է մեկ այլ դուռ, որ տանում է դեպի ավագ սեղանի տակ տեղավորված տապանատունը, որտեղ ըստ ավանդության թաղված է կույս Գայանեն:

1652 թվականին, Փիլիփոս կաթողիկոսի օրոգ, եկեղեցին հիմնովին վերանորոգվել է: 1863 թվականին, Եղիազար կաթողիկոսի օրոգ, եկեղեցու արևմտյան կողմից կառուցվել է թաղածածկ մի սրահ, որտեղ թաղված են բարձրաստիճան հոգևորականներ:

Հասարակագիտություն առարկայի քննության հարցաշար հասարակագիտություն

Ի՞նչ է գեղեցիկը։ Գեղեցիկը տարբեր մշակութային միջավայրերում, ամենօրյա կյանքի գեղեցկություն։

Մեր շրջապատում,  մեր  կողմից,  ի թիվս  այլ  գնահատակնների ,  արժանանումէ  ևս  մեկ  գնահատականի`  գեղեցիկ  է  արդյոք:Գեղեցիկի  տեսանկյունից  մենք  գնահատում  ենք  մարդկանց  արտաքինը, վարվելակերպը, շարժուձևը, միջավայրը,  առավել  ևս  արվեստի  գործը  և  բազմազան  այլ  երևույթներ:Ամեն  մարդ  ունի  գեղեցիկի  իր  պատկերացումը  և շատ  արագ  կարող  է  տարբեր  երևույթների  ու  իրադարձությունների  մասին  դատողություններ  անել  գեղեցիկի  տեսանկյունից:Նաև մեզ կարող է դուր գալ ինչվոր գիրք և մեր կարծիքով դա գեղեցիկ լինի բայց մեր ընկերոջ կարխծիքով դա տգեղ լինի:

2.Ի՞նչ է գեղագիտական իդեալը։ Իդեալի փոխակերպումները մարդկության պատմության ընթացքում։

Իդեալ (կատարելատիպ, մտատիպար), այնպիսի մտապատկեր կամ պատկերացումների համակարգ, որոնցում արտահայտվում են անձի բարոյական, գեղագիտական, հասարակական ըմբռնումների և կատարելության մասին պատկերացումները։ Եթե իդեալն անձի համար դառնում է նաև նպատակ, ապա ակտիվացնում է նրան, որոշակի ուղղվածություն է հաղորդում նրա գործունեությանը։ Իդեալները կարող են մարդու համոզմունքների հիմնական բաղադրիչները դառնալ։

3.Ի՞նչ է բարոյականը։ Բարին և չարը, պարտք և խիղճ, երջանկություն, էգոիզմ և ալտրուիզմ։

Բարոյականության վերաբերյալ կան համընդհանուր չափանիշներ, որոնք մարդուն ուղեկցում են ողջ կյանքում, իսկ հստակ սահմանում, կարծում եմ՝ չկա: Կան բարոյականության նորմեր, որոնք բխում են մարդասիրական սկզբունքներից, համամարդկային արժեքներից, բայց դրանցում ևս ամեն ինչ հարաբերական է: Հասարակությունը բարոյականության նորմերի վրա ուղղակի ազդեցություն ունի այն իմաստով, որ մարդը դրանով է ձևավորվում: Ցանկացած մարդ այնքան ներքին էներգիա և ուժ չունի, որ ինքը ձևավորի բարոյականության չափանիշները: Մարդուն հատուկ է երկու կարևոր ունակություն՝ միտք և ազատ կամք: Բանականությամբ մարդ ճանաչում է ճշմարտությունը, կյանքը, իսկ ազատ կամքով ընտրություն կատարում չարի և բարու միջև: Սակայն հանգամանքների բերումով նա կարող է դեմ դուրս գալ բարոյական նորմերին: Ի՞նչ կասեք այս երևույթի մասին:Մարդը գիտակցում է համամարդկային բարոյական արժեքները, սակայն հասարակությունը ստիպում է դրանք չպահպանել, չուղղորդվել դրանցով, քանի որ շրջապատում կդառնա անընդունելի, մերժված… Ամեն մեկն ունի մտքեր, որոնցից ինքն ամաչում է, չի ընդունում, բայց կատարում է քայլեր, հետագայում զղջում: Ամենավառ օրինակը երևի սուտն է: Շատերն ասում են, որ կա «արդարացված սուտ»:

4.Ազատություն և պատասխանատվություն։

Յուրաքանչյուր մարդ ունի իր սեփական ազատության սահմանները և իմ պատկերացմամբ նրանք վերջանում են, երբ մարդ սկսում է ներխուժել մի այլ մարդու ազատության սահմանները:

Յուրաքանչյուրս ունենք ազատություն խոսելու, արտահայտվելու, շարժվելու և այլն… Սակայն ոչ բոլորն են այդ ազատությունը ճիշտ օգտագործում և մարդկանց մեծամասնությունը չարահում է իրեն տրված ազատությունը, իրեն թույլ տալով սխալ արտահայտվել և սխալ խոսել: Իմ կարծիքով, սա արդեն չի կարող կոչվել ազատություն և իմ համար մարդը ազատ է լինում, երբ կարողանում է կառավարել ինքն իրեն, հասկանում է իրեն տրված չափն ու սահմանը և պատասխանատու է իր արարքներին: Իսկ պատասխանատվությունը իմ կարծիքով ամենակարևոր հատկանիշներից է մարդու մոտ: Եթե մարդը չի զգում պատասխանատվություն, ապա իմ համար այդ մարդը անկայուն է և մեծ հավանականությամբ նա իր կյանքում հաջողությունների չի հասնի:

Ի վերջո, ես ազատությունը և պատասխանատվությունը կապում եմ իրար հետ, որովհետև կարծում եմ, եթե մարդ գիտակցում է իր պատասխանատվությունները, ապա նա նույնպես գիտակցում է իրեն տրված ազատությունները և կարողանում է պատասխանատու լինել իր ազատությանը և ազատության սահմանների խախտմանը…

5.Հոգեկանի զարգացման շարժիչ ուժերը։ Ո՞ր ուժերն են նպաստում հոգեկանի զարգացմանը։

Հոգեկան, (հին հունարեն՝ ψυχή — «շունչ», «հոգի») փոխկապակցված հոգեկան երևույթների համակարգ, որոնք ունեն որոշակի կառուցվածք, ձև և բովանդակություն, որոնք ակտիվորեն (գործոն կերպով) արտացոլում են օբյեկտիվ (առարկայական) իրականությունը, ստեղծում դրա պատկերը և վերահսկում ու կարգավորում անհատի վարքն ու գործունեությունը։

Հոգեկանն ի հայտ է գալիս էվոլյուցիոն (բնաշրջական) զարգացման որոշակի մակարդակի վրա։ Մարդուն բնորոշ է հոգեկանի բարձրագույն ձևը՝ գիտակցությունը։ Համաձայն մատերիալիստական (նյութապաշտական) տեսակետի՝ հոգեկանը բարձրագույն կենդանի նյութի ինքնազարգացման և ինքնաճանաչման հատկությունն է։ Ըստ իդեալիստական աշխարհայացքի՝ աշխարհում գոյություն ունեն երկու սկիզբ՝ նյութական և իդեալական։ Դրանք անկախ են միմյանցից, հավերժ և զարգանում են ըստ իրենց կանոնների։ Իր զարգացման բոլոր փուլերում իդեալականը նույնացվում է հոգեկանի հետ^[1]։

Հոգեկանի կառուցվածքի մեջ են մտնում հոգեկան երևույթները՝ իմացական (հոգեկան) գործընթացները, հոգեկան վիճակները և հոգեկան հատկությունները։ Հոգեկանը կատարում է երեք հիմնական գործառույթ՝ ճանաչողական, վերահսկող և դրդող։ Այս գործառքւյթները ապահովում են գոյության ամենատարբեր պայմաններում կենդանի օրգանիզմի բնականոն կենսագործունեությունը և վարքը։

6.Խառնվածք․ խոլերիկ, մելանխոլիկ, սանգվինիկ, ֆլեգմատիկ։

Խոլերիկ– Խոլերիկները էներգիայով լի են, ակտիվ են, անհավասարակշիռ են: Հայտնի ակադեմիկոս, գիտնական Իվան Պավլովը ասել է.«խոլերիկները մարտական են, շատ արագ և շատ հեշտ հիասթափվում են»: Իսկ Չեխովը այսպես է նկարագրել խոլերիկներին.«Նրանց աչքերը բնի մեջ պտտվում են, ինչպես սոված գայլերի մոտ, շատ հաճախ նյարդայնացնող են: Կատակներ չեն հասկանում, որպես ամուսին կամ ընկեր`ուղղակի անտանելի են, որպես ենթականեր`գրեթե անտանելի, որպես ղեկավար`էլի անտանելի են»:

Ֆլեգմատիկ-Ֆլեգմատիկ մարդիկ դանդաղկոտ են և իներտ, հանգիստ են, հավասարակշիռ և աշխատասեր: Պրակտիկորեն ֆլեգմատիկին հունից հանելը անհնարին է: Բայց եթե  նրանք հունից դուրս գան, ապա ավիրում են շուրջը ամեն ինչ: Ահա թե ինչպես է Անտոն Չեխովը նկարագրել ֆլեգմատիկներին.«յուրահատուկ արտաքին ունեն, միշտ լուրջ են, ցանկացած հավաքի անբաժան անդամ են, անգամ եթե գլուխ չեն հանում ինչ-ինչ գործերից: Համաձայնում են ամեն ինչ և բոլորի հետ, երբեք չեն բողոքում, ծառայություն կատարելիս հաճույք են ստանում»: Տիպիկ ֆլեգմատիկ է Լև Տոլստոյի հայտնի «Խաղաղություն և պատերազմ» վեպի հերոս Պիեր Բեզուխովը:

Մելանխոլիկ-մելանխոլիկները չափից դուրս տպավորվող են, լռակյաց են, շատ հեշտ է նրանց նեղացնել, ցավ պատճառել, սիրում են մենակություն: Ցանկացած անհաջողություն մելանխոլիկները ընդունում են որպես անձնական մեծ ողբերգություն: Մելանխոլիկի տիպիկ օրինակ է «Իա» էշը`Վիննի թուխի մուլտֆիլմից, ով անգամ իր արտացոլանքը ջրի մեջ տեսնելիս ասում էր.«Ինչ ահավոր պատկեր է, ոչ մի կողմից բանի պետք չէ»: Խառնվածքի առանձնահատկությունները ի հայտ են գալիս դեռ մարդու ծծնդյան պահից, և ծնողները պետք է ուշադիր լինեն նրանց դաստիարակության հարցում:  Օրինակ սանգվինիկների մոտ պետք է զարգացնեն ուշադրության կենտրոնացումը: Նրանք շատ ակտիվ են և նրանց մասին հաճախ ասում են.«սանգվինիկներն ամենուր են»: Փոքրահասակ երեխաներ, եթե խառնվածքով սանգվինիկ են, որպես կանոն շատ էմոցիոնալ են, սանգվինիկներին շատ դժվար է ուշադրությունը երկար ժամանակ մի բանի վրա կենտրոնացնել, մի բանով զբաղվել, սանգվինիկ երեխաները պետք է անընդհատ ինչ-որ նոր բանով զբաղվեն, հակառակ դեպքում սկսում են ձանձրանալ և նոր սուր զգացողություններ են փնտրում: Դրա համար դպրոցում ուսուցիչները պետք է հետևեն, որպեսզի սանգվինիկ երեխաները դասի ընթացքում անգործ չմնան:

Ֆլեգամատիկ տիպի երեխաները շարժուն չեն, ազդակներն էլ (ռեակցիա) ավելի դանդաղ են և թույլ: Ցանկալի է, որպեսզի ուսուցիչները նրանց տան այնպիսի առաջադրանքեր, որոք արագություն են պահանջում: Բայց պետք չէ չափը անցնել, քանի որ այդ դեպքում ֆլեգմատիկ երեխաների մոտ արգելակում կլինի: Այդ դեպքում նրանք ավելի դանդաղկոտ, իներտ կդառնան: Կարելի է ասել, որ ֆլեգմատիկ երեխաները ավելի շատ ուշադրության կարիք ունեն, քանի որ ի տարբերություն մյուսների, շատ ավելի զգացմունքային են: Ֆլեգմատիկները նաև ստեղծագործ մտածողություն ունեն:

Խոլերիկ երեխաները միշտ ակտիվ են, գրգռված, հակված են աֆֆեկտներին: Այսպիսի աշակերտների մոտ պետք է զարգացնել դադար տալու սովորությունը: Իհարկե երկար կարող ենք խոսել խառնվածքների և դրանց տարբներությունների մասին, բայց մի բան հստակ է, որ ցանկացած երեխա կարող է ուսման մեջ հաջողության հասնել`ամեն մեկը իր ձևով: Պետք է հաստակ իմանալ, որ չկան լավ ու վատ խառնվածքներ, յուրաքանչյուր խառնվածք ունի և դրական և բացասական գծեր: Բացի դրանից, միշտ չէ, որ մարդիկ ունենում են միանշանակ այս կամ այն խառնվածքը:

7.Ընտանիք։ Ընտանիքի դերային բաժանումները, միջուկային, ընդլայնված և նահապետական ընտանքիներ։

Ընտանիք՝ ամուսնության կամ ազգակցության վրա հիմնված՝ մարդկանց փոքր խումբ է, որի անդամները միմյանց հետ կապված են կենցաղի ընդհանրությամբ, փոխադարձ օգնությամբ և բարոյական պատասխանատվությամբ։Որպես սոցիալական երևույթ ընտանիքը փոխվում է հասարակության տնտեսական հիմքի զարգացմանը համապատասխան՝ պահպանելով հարաբերական ինքնուրույնություն։Դեռևս վաղ ֆեոդալիզմի շրջանից ընտանիքի հիմնական ձևը Հայաստանում եղել է փոքր ընտանիքը, որին զուգահեռ պահպանվում էր նաև մեծ նահապետական ընտանիքը։ Այդ շրջանի հայկական ընտանիքում ևս հաստատված էր տղամարդու (հոր, ամուսնու, նրա բացակայության դեպքում՝ ավագ որդու) իշխանությունը։ Նա էր տնօրինում հողը, նյութական մյուս միջոցները, լուծում ընտանիքի չափահաս անդամների ամուսնության, ժառանգության և այլ հարցեր։Այդ շրջանի հայկական ընտանիքում ևս հաստատված էր տղամարդու (հոր,ամուսնու,նրա բացակայության դեպքում՝ավագ որդու) իշխանությունը։Ընտանիքը Սիրով և հավատքով ստեղծված սուրբ միություն է : Մենք այդ ընտանիքը՝  որպես Աստծո բարիք, ստանում ենք մեր ծնողներից:Ընտանիքը մարդկային կուլտուրայի հիմքն է:Ընտանիքում երեխան սովորում է սիրել, հավատալ, ձևավորվում են բնավորության հիմնական գծերը:Իսկական ընտանիքը ծնվում է սիրուց և մարդուն տալիս է երջանկություն։Ընտանիքի ուժն այն է , որ այնտեղ մարդն իրեն զգա անփոխարինելի , ընտանիքից դուրս՝ լինի այնպիսին , որ աշխարհի հավասարակշռության նժարը չխախտվի իր ծանրությունից։

8.Ի՞նչ է տնտեսագիտությունը։

Տնտեսագիտություն, ^[1][2][3] հասարակական գիտություն, որն ուսումնասիրում է ապրանքների և ծառայությունների արտադրությունը, բաշխումը և սպառումը։ Տնտեսագիտությունը կենտրոնանում է տնտեսվարող սուբյեկտների վարքագծի, նրանց փոխներգործության և ամբողջ տնտեսության աշխատանքի վրա։ Միկրոտնտեսագիտությունը վերլուծում է տնտեսության հիմնական տարրերի գործունեությունը, որը ներառում է անհատական տնտեսվարողներին և շուկաները, նրանց փոխազդեցությունը և վերջինիս արդյունքները։ Անհատական տնտեսվարողներ կարող են համարվել, օրինակ, տնային տնտեսությունները, ֆիրմաները, գնորդները և վաճառողները։ Մակրոտնտեսագիտությունն ուսումնասիրում է ամբողջ տնտեսությունը (համախառն արտադրություն, սպառում, խնայողություններ և ներդրումներ) և նրա վրա ազդող գործոնները՝ ներառյալ ռեսուրսների (աշխատանք, կապիտալ և հող) թերզբաղվածությունը, գնաճը, տնտեսական աճը և կիրառվող քաղաքականությունները (մոնետար, հարկաբյուջետային և այլ քաղաքականություններ)։

9.Ի՞նչ է փողը։ Առաջացում և զարգացում

Փող, ապրանքային տնտեսության հիմնական կատեգորիաներից մեկը։ Փողի դասական բնորոշումն այն է, որ այն ընդհանուր համարժեք է համարվում և կարող է փոխանակվել մյուս բոլոր ապրանքների հետ։ Այն հանդիսանում է որպես համընդհանուր համարժեք, քանի որ նրա միջոցով հնարավոր է չափել, որոշել մյուս բոլոր ապրանքների արժեքը։ Փողի էությունն այն է, որ այն համարվում է արագ իրացվելի միջոց, որովհետև յուրաքանչյուր պահի փողը կարող է վերածվել ցանկացած ապրանքի։ Փողի էությունը դրսևորվում է նրանում, որ որոշակի սոցիալ-տնտեսական հարաբերությունների պայմաններում փողը կարող է վերածվել կապիտալի^[1][2][3]: Փողի հիմնական և աչքի ընկնող գործառույթները հետևյալներն են. փոխանակման միջոց, հաշվի միավոր, արժույթի շուկայի և երբեմն հետաձգված վճարման ստանդարտ^[4][5] : Այս բոլոր գործառույթները կատարող ապրանքը կարելի է անվանել փող:

10.Պահանջարկ և առաջարկ։

Առաջարկ և պահանջարկ անգլ.՝ supply and demand միկրոէկոնոմիկայում տնտեսական մոդել է, որի միջոցով շուկայում որոշվում է որևէ ապրանքի գինը: Այս մոդելը սահմանում է, որ մեկ միավոր ապրանքի գինը կշարունակի տատանվել, մինչև այն կհասնի մի կետի, որտեղ առաջարկվող և պահանջվող ապրանքի քանակությունը հավասար են` առաջացնելով տնտեսական հավասարակշռություն գնի և պահանջված քանակության մեջ: Ընդունված է առաջարկված և պահանջված ապրանքի քանակությունը համարել ապրանքի գնից կախված ֆունկցիա, և ստանդարտ գրաֆիկական ներկայացումը` առաջարկված Ալֆրեդ Մարշալի կողմից, պարունակում է ապրանքի գինը ուղղահայաց և քանակությունը հորիզոնական առանցքի վրա:

Առաջարկի և պահանջարկի այլ կարգավորիչները չեն ներկայացվում գրաֆիկական ներկայացման մեջ: Ուստի նրանց հետ կատարվող փոփոխությունները արտահայտվում են գրաֆիկի կորերի տեղաշարժով: Գնային փոփոխությունների արդյունքում գրաֆիկի կորերը չեն տեղաշարժվում: Այսպիսի փոփոխությունները ներկայացվում են կետի տեղաշարժով գրաֆիկի կորերի վրա:

Հ.ՊԱՏՄ ՔՆՈՒԹՅՈՒՆ

1.

Հայկական լեռնաշխարհը հայերի հայրենիք: «Հայրենիք» հասկացությունը: Հայկական լեռնաշխարհի դիրքն ու սահմանները: Լեռները:

Հայերի հայրենիքը կոչվում է Հայաստան։ Օտարները Հայաստանը կոչել են Արմենիա, Յամենիյա, Ուրարտու, Սոմխեթի։

«Հայրենիք»— Հայրենիքն ազգի կամ էթնոսի բնօրրանն է, որտեղ այն ձևավորվել է իր լեզվով, մշակույթով ու կենցաղով, հասարակական և պետական կառուցվածքով, արարել ու սերնդափոխվել է, ստեղծել և հաջորդ սերունդներին է ժառանգել քաղաքակրթական արժեքներ:

Հայկական լեռնաշխարհի դիրքն ու սահմանները: Լեռները — Գտնվում է Առաջավոր Ասիայում՝ Իրանական և Փոքրասիական բարձրավանդակների միջև։ Հյուսիսում Կովկասյան լեռներն են և Սև ծովը, հարավում՝ Միջագետքի դաշտավայրը։ Հայկական լեռաշխարհի ամենաբարձր լեռը Արարատն է 5137մ,Արագած-4090,Սիփան 4058

2. Հայաստանի պատմավարչական բաժանումները: Հայաստանի վաղ շրջանի պատմավարչական բաժանումները:

Ք.ա. III-II հազարամյակներում հայրենիքի տարածքը բաժանված է եղել մանր պետական կազմավորումների։ Առաջին հզարամյակում ձևավորվեցին առաջին համահայկական պետականությունները՝ ամբողջ Հայաստանը միյավորոված էր մեկ պետական կազմավորման մեջ։

2. Ք.ա. 4-րդ դարից Հայկական լեռնաշխարհում հայտնի դարձան երկու հիմնական պետություններ՝Մեծ Հայք, Փոքր Հայք:

Մեծ հայքը բաժանված էր տասնհինգ նահանգների ՝ Բարձր Հայք, Ծոփք, Աղձնիք, Մոկք, Կորճայք, Պարսկահայք, Տուրուբերան (Տարոն) , Վասպուրական, Սյունիք, Արցախ, Ուտիք, Փայտակարան, Այրարատ, Գուգարք, Տայք։ Մեծ Հայքի տարածքը 300000 կմ2

Փոքր Հայքի և Մեծ Հայքի սահմանաբաժանը արևմտյան Եփրատն էր։ Փոքր Հայքի տարածքը կազմում է 80 հազար կմ2 է։

 Հայկական լեռնաշխարհըի լճերը, գետերը և բնակլիմայական պայմանները: Լճերը: Գետերը:

Գետերը: Ախուրյան — 186 կմ, սկիզբ է առնում Արփի լճից։
Մեծամոր — կարճ (40 կմ), բայց հանրապետությունում ամենաջրառատ գետն է։
Քասախ — Մեծամորի ձախակողմյան խոշոր վտակն է, սկիզբ է առնում Արագած և Փամբակ լեռների լանջերից։
Հրազդան — 141 կմ, սկիզբ է առնում Սևանա լճից։
Արփա — հոսում է նեղ կիրճով, տեղ-տեղ ընդմիջվում է գոգավորություններով և հատելով ՀՀ պետական սահմանը՝ Արաքսի մեջ է թափվում Նախիջևանի Հանրապետության տարածքում։
Որոտան — Զանգեզուրի ամենամեծ գետն է (178 կմ), հովտի խորությունը տեղ-տեղ հասնում է մի քանի հարյուր մետրի։
Դեբեդ — 178 կմ, որը կազմավորվում է Փամբակ և Ձորագետ գետերի միախառնումից։
Հայտնի են նաև Ողջին, Մեղրիգետը, Աղստևը, Գետիկը և Ոսկեպարը։

Լճերը- Լեռնաշխարհի տարածքում հանդիպում են բազմաթիվ լճեր և լճակներ: Առավել խոշորներն ենԿապուտան (Ուրմիո), Վանա և Սևանա լճերը:

 

2.Վանի թագավորություն․ Մենուա, Արգիշտի I:

Վանի թագավորությունը Մենուայի օրոք: Մենուայի միանձնյա կառավարման շրջանում (Ք.ա. մոտ 810-786 թթ.) Վանի թագավորությունն աննախադեպ վերելք է ապրում: Երկիրը տնտեսապես հզորացնելու համար նակատարում է բազմաթիվ գործեր, որոնցից հատկապես նշանավոր է 72 կմ երկարությամբ <<Մենուայի ջրանցքի>> կառուցումը. այն օգտագործվում է մինչ օրս: Մենուայի առաջին քայլերիցմեկն է լինում Հայկական Պար լեռնաշղթայի արևելյան հատվածում ամրապնդվելը: Այս տարածքըզբաղեցնում էր Էրիկուախի երկիրը, որի դեմ և ուղղվում է նրա զորքի հուժկու հարվածը:Էրիկուախի երկիրը մտնում էր Էթիունյան համադաշնության մեջ:

Արգիշտի Ա (մոտ. մ. թ. ա. 827 — մոտ. մ. թ. ա. 764), Վանի թագավորության արքա մոտ մ.թ.ա. 786 թվականից։ Մենուա թագավորի որդին և հաջորդը։ Արգիշտի Ա-ի գահակալության տարիներին Վանի հայկական թագավորությունը հասել է հզորության գագաթնակետին։ Արգիշտի Ա գործունեությունը վերականգնվում է ճշգրիտ ժամանակագրությամբ շնորհիվ «Խորխոռյան տարեգրության», որում իրադարձությունները ներկայացվում են հանգամանորեն։

 

3.

Պատմահայր Մովսես Խորենացին տեղեկացնում է, որ Ք.ա. 7-րդ դարի առաջին կեսին լեռնաշխարհի հարավ-արևմուտքում վերականգնվել եր Հայկազունների տոհմի իշխանությունը` Սկայորդու գլխավորությամբ: Ք.ա.681 թվականին Ասորեստանի Սենեքերիմ արքայի որդիներ Սարասարը և Ադրամելեքը սպանում են իրենց հորը և փախչում Հայաստան: Մովսես Խորենացին հաղորդում է, որ Սկայորդու որդի Պարույրը միավորեց Վանա լճից մինչև Եփրատ ընկած ողջ տարածքը և դաշինք կնքեց Մարաստանի ու Բաբելոնի հետ`ընդդեմ Ասորեստանի:Ք.ա.612 թվականին դաշնակից զորքերը գրավեցին Ասորեստանի մայրաքաղաք Նինվեն, որին մասնակցելու համար Պարույր Նահապետը Մարաստանի արքայի կողմից թագադրվեց և ճանաչվեց Հայաստանի թագավոր:

Երվանդ Ա Սակավակյաց (մ.թ.ա. մոտ 570-560)։ Երվանդի մասին ավանդախառն տեղեկություններ են հաղորդում Մովսես Խորենացին և Քսենոփոնը։ Խորենացին նրան անվանում է «Սակավակյաց»՝ նկատի ունենալով նրա թագավորելու կարճատևությունը։ Երվանդը ունեցել է ընդարձակ տիրապետություն, շուրջ 3000 արծաթ տաղանդ հարստություն, 40 հազար հետևակային և 8 հազար հեծելակային զինվորական ուժ։ Երվանդը իր արքունիքը շրջապատել է հայ ավագանու ներկայացուցիչներով՝ «պատվավոր հայերով»։ Ելնելով Երվանդունիք գավառի տեղադրությունից՝ ուսումնասիրողները ենթադրում են, որ Երվանդի օրոք հայկական թագավորության մայրաքաղաքը եղել էՏուշպա– Վանը։ Մ.թ.ա. 585-550 Աժդահակ թագավորի դեմ կռվում պարտվելով՝ Երվանդը ճանաչել է նրա գերիշխանությունը, վճարել տարեկան 50 տաղանդ հարկ, հայկական զորամասերով մասնակցել Մարաց արշավանքներին։ Սակայն, երբ Աժդահակը պատերազմի է դուրս եկել Բաբելոնիայի դեմ, Երվանդը հրաժարվել է մասնակցել: Մարաստանի զորքերի գլխավոր հրամանատար Կյուրոս Աքեմենյանը ներխուժել է Հայաստան, կալանավորել Երվանդին և նրա ընտանիքին։ Երվանդի գահաժառանգ որդի Տիգրանի միջնորդությամբ կնքվել է նոր հաշտություն. Երվանդը վերստին ճանաչել է Աժդահակի գերիշխանությունը, տարեկան վճարել 100 տաղանդ հարկ, պարտավորվել զորքի կես մասով մասնակցել արշավանքներին։ Ըստ ավանդական պատմության, Երվանդի որդիներն էին Տիգրանը և Շավարշը, իսկ դուստր Տիգրանուհուն կնության տվել Աժդահակին։ Մարաստանի դեմ Երվանդի և նրա որդի Տիգրանի պայքարը արտացոլվել է հին հայկական բանահյուսության մեջ, որից պահպանվել են պատառակներ։

Տիգրան Երվանդյան (մ.թ.ա. մոտ 560-535)։ Հաջորդել է հորը՝ Երվանդ Ա Սակավակյացին։ Վարել է Հայաստանը Մարաստանի գերիշխանությունից ազատագրելու քաղաքականություն՝ նրա դեմ պայքարում կողմնորոշվելով դեպի նոր ձևավորողԱքեմենյան Պարսկաստանը։ Այդ մասին են վկայում Տիգրան Երվանդյանի և Աքեմենյան տերության հիմնադիր Կյուրոսի անձնական բարեկամության վերաբերյալ պահպանված ավանդախառն տեղեկությունները։ Տիգրան Երվանդյանը մասնակցել է Մարաստանի թագավոր Աստիագեսի դեմ Կյուրոսի պատերազմին, որն ավարտվել է Մարաստանի պարտությամբ և Աքեմենյան պետության հիմնադրմամբ։ Ըստ հայկական ավանդության, Տիգրան Երվանդյանը այդ հաղթական մարտում սպանել է Աժդահակին։ Տիգրան Երվանդյանի օրոք Հայաստանը, պահպանելով ներքին անկախությունը, տուրք է վճարել Աքեմենյան Պարսկաստանին և իր զորքերով մասնակցել նրա մղած պատերազմներին։ Տիգրան Երվանդյանը կարողացել է հպատակեցնել Հայաստանի հյուսիս–արևմուտքի սահմանին բնակվող խալդայների ռազմատենչ ցեղախմբին։ Տիգրան Երվանդյանի տերության տարածքը մոտավորապես համապատասխանել է Հայկական լեռնաշխարհի սահմաններին։ Հետագայում Կյուրոսը Հայաստանը վերածել է Աքեմենյան պետությանը ենթակա մարզի՝ սատրապության։ Տիգրան Երվանդյանի հետագա ճակատագրի մասին տեղեկություններ չեն պահպանվել։

4.Արտաշես Ա Բարեպաշտ (մ.թ.ա մոտ 230 – մ.թ.ա. մոտ 160), Հայոց թագավոր մ.թ.ա. 189–ից։ Զարեհի որդին, Երվանդունի տոհմից։ Արտաշես Ա սելևկյան բանակում նախապես եղել է բարձրաստիճան զինվորական։ Սելևկյան թագավոր Անտիոքոս III Մեծը, Երվանդունիներից նվաճելով Հայաստանի զգալի մասը, մ.թ.ա. շուրջ 200–ին նրա կառավարիչ է կարգել Արտաշես Ա–ին։ Մագնեսիայի ճակատամարտում, Հռոմից Անտիոքոս III–ի կրած պարտությունից հետո, Արտաշես Ա անկախ է հռչակել Հայաստանը և հիմնել նոր արքայատոհմ, որը պատմագրության մեջ հիմնադիր անունով կոչվում է Արտաշեսյան։ Արտաշես Ա–ի թագավորությունը սկզբում սահմանափակված է եղել Մեծ Հայքի կենտրոնական մարզերով։ Կարճ ժամանակաշրջանում նա վերամիավորել է Երվանդունիների պետությունից մ.թ.ա. IIIդ. վերջին կամ մ.թ.ա. IIդ. սկզբին անջատված ծայրագավառները, ստեղծել միաձուլ պետություն, որի հզորությունն ու կենսունակությունը խարսխված է եղել միասնական էթնիկական հիմքի վրա։ Հույն աշխարհագետ Ստրաբոնը մանրամասն տեղեկություններ է հաղորդում Արտաշեսի այդ միավորիչ գործունեության մասին: Իր թագավորության սկզբում արշավում է դեպի արևելք և հասնում Կասպից ծովի ափերը, որի շնորհիվ Մեծ Հայքին են միացվում Փայտակարանը և Կասպից երկիրը: Միացյալ հայկական պետությունից դուրս են մնացել Փոքր Հայքը և Ծոփքը։ Արտաշես Ա վարել է Մերձավոր Արևելքում գերիշխող Սելևկյան պետության թուլացման քաղաքականություն, հմտորեն օգտագործել ինչպես հարևան երկրների, այնպես էլ Հռոմի հակասելևկյան դիրքավորումը։ Սակայն Արտաշես Ա չի դաշնակցել Հռոմին, ավելին, ապաստան է տվել Հռոմի անհաշտ հակառակորդ՝ Կարթագենի զորավար Հաննիբալին։ Մ.թ.ա. 165–ին հարավում Արտաշես Ա բախվել է սելևկյան թագավոր Անտիոքոս IV Եպիփանեսի հետ, հաջողությամբ ետ մղել նրա հարձակումը և պաշտպանել երկրի անկախությունը։ Նա կատարել է հողային բարենորոգումներ՝ նպատակ ունենալով կարգավորել հողի մասնավոր սեփականության զարգացման ընթացքը, մեղմել հողատերերի և գյուղական համայնքների միջև ստեղծված հակասությունները։ Պահպանվել են գյուղերի և ագարակների հողաբաժան սահմանաքարերից մի քանիսը, որոնք ունեն Արտաշես Ա անունով արամեերեն արձանագրություններ։ Արտաշես Ա երկիրը վարչականորեն բաժանել է 120 ստրատեգիաների, որոնց կառավարել են ստրատեգոսները։ Արտաշես Ա մեծացրել և կանոնավորել է բանակը, այն բաժանել չորս կողմնապահ զորավարությունների, կազմավորել արքունի գործակալությունները։ Խրախուսել է քաղաքաշինությունը, գիտության և արվեստի զարգացումը։ Նրա ժամանակ կառուցվել է Արտաշատ մայրաքաղաքը։ Վախճանվել է ծեր հասակում։ Գահը ժառանգել է ավագ որդին՝ Արտավազդ Ա։Արտաշեսի ջանքերով Հայաստանը դարձավ ընդարձակ և ուժեղ պետություն, որը, բնականաբար, կարիք էր զգում նաև ներքին լայն բարեփոխումների: Արտաշեսի վերափոխիչ գործունեության մեջ կարևոր տեղ է գրավում Արտաշատ մայրաքաղաքի հիմնադրումը: Արևելքում տարածված սովորույթ էր , երբ նոր արքայատոհմը, գահ բարձրանալով, նոր մայրաքաղաք էր կառուցում: Արտաշատը կառուցում է մոտ Ք.ա.185թ. Արարատյան դաշտում Երասխ և Մեծամոր գետերի ջրկիցում: Քաղաքի անառիկ դիրքը նկատի ունենալով հունահռոմեական պատմիչներն այն անվանել են «Հայկական Կարթագեն»: Արտաշեսը կառուցել է նաև այլ քաղաքներ Զարեհավան, Զարիշատ և այլն: Վերջիններս անվանվել են ի պատիվ Արտաշեսի հոր՝ Զարեհի:

Արտաշեսյաններ, թագավորական հարստություն Հայաստանում մ.թ.ա. 189–մ.թ.ա։ Կոչվում է հիմնադիր՝ Արտաշես 1 –ի անունով /Ըստ Մ. խորենացու վկայության՝ սերվել են Պարթև Արշակունիների ավագ ճյուղից/։

Արտաշես Ա վերամիավորվել է մ.թ.ա. 3-րդ դարի վերջին Երվանդունիների թագավորությունից անջատված ծայրագավառները, ստեղծել համազգային, միաձույլ պետություն։ Նա ետ է մղել սելևկյանների հարձակումները, պահպանել Մեծ Հայքի քաղաքական անկախությունը, նպաստել երկրի ընդհանուր բարգավաճմանը։

Արտաշես Ա-ն ունեցել է վեց որդի, որոնցից Արտավազդը և Տիրանը հաջորդաբար թագավորել են իրենց հոր մահից հետո։ Պարթևաց Միհրդատ II թագավորը պատերազմել է Արտավազդ Ա–ի դեմ և պատանդ վերցրել նրա եղբորորդուն՝ գահաժառանգ Տիգրանին։

Հարստության ականավոր ներկայացուցիչը եղել է Տիգրան Մեծը, որի ժամանակ Հայաստանը դարձել է Միջին Արևելքի հզոր պետություն։ Արտաշեսյաններից մի քանիսի անունով հատած հայկական դրամները շրջանառության մեջ են եղել թե՛ ներքին և թե՛ միջազգային շուկաներում։ Հռոմի դեմ պատերազմներում Տիգրան Բ-ն կորցրել է նվաճած հողերը, բայց պահպանել է Մեծ Հայքի անկախությունն ու ամբողջականությունը։

9-13

1. Ответьте, сколько? Запишите ответ:

Один чайник, одно море, один стул, одна сестра, одна лампа, один журнал, одно кресло, одно фото,одна  школа, один врач, одна мама, один папа, одна бабушка, один дедушка.

—Привет!     -Здравствуйте!  -Здравствуй! -До свидания! -Пока!

—Добрый день!     —Здравствуйте, рада вас видеть!  —Привет! —До новых встреч!  —До свидание!

-Здравствуй, это ты?        -Как дела?                                 -Как дела?

-Да , это я.                               -Отлично, сам как?!          -Спасибо, нормально!

-Можно?                    -Можно?                                                 -Извините!

-Да, пожалуйста.    -Нет, мы уже закрываемся.             — В этот раз прощу, но чтобы не повторялась.

3.

Пишите существительные во множественном числе:

Аптека-аптеки, салат-салаты,нож-ножи, стул-стулья, врач-врачи, шкаф-шкафы, телефон-телефоны, лекция-лекции, море-моря, буква-буквы, город-города, библиотека-библиотеки, платье-платья, журнал-журналы, здание-здании, бабушка-бабушки, друг-друзья, брат-братья, кресло-кресла, человек-люди, цифра-цифры, ресторан-рестораны , ребёнок-дети , дерево-деревья.

4.Поставьте существительные во множественное число:

Единственное число Множественное число

Это шкаф-это шкафы.
Это дом- это дома
Это парк- это парки
Это гараж- это гаражи
Это банк- это банки
Это театр- это театры
Это телефон- это телефоны
Это аудитория- это аудитории
Это книга и журнал- это книги и журналы
Это ребёнок- это дети
Это офис- это офисы
Это слово- это слова
Это брат- это братья
Это ваза- это вазы
Это тётя- это тёти
Это окно- это окна
Это поликлиника- это поликлиники
Это сестра- это сёстры.

 

Декабрьский флешмоб по русскому языку. 9-12 классы

Էջմիածին

Էջմիածին կամ Մայր աթոռ սուրբ Էջմիածին այժմ հայտնի է որպես Էջմիածին։ Էջմիածնի նախկին անունը Վաղարշապատ է։ Էջմիածինը գտնվում է Արմավիրի մարզում, որի ամենամեծ քաղաքն է: Էջմիածնի 5 եկեղեցիներն են՝ Մայր աթոռ սուրբ Էջմիածին, Սուրբ Հռիփսիմե, Սուրբ Գայանե, Սուրբ Շողակաթ և Սուրբ Մարիամ Աստվածածին։ էջմիածինն միացված է Երևանին գյուղերով, Էջմիածնից դեպի Երևվան մայրուղիով 15-16 կմ է։ Էջմիածինը ժամանակի ընթացքում ունեցել է տարբեր անուններ, որոնցից են՝ Ավան Վարդգեսի կամ Վարդգեսավան, Արտեմեդ կամ Արտիմեդ, Իեջմիածին, Կայնեպոլիս, Ուչքիլիսա, Քաղաքամայր, Քաղաքուդաշտ, և Վաղարշապատ, ինչպես նաև տարածում չգտած Նոր Քաղաք անվանումը:

Էջմիածնի Մայր Տաճար

Էջմիածնի Մայր Տաճար, Հայ Առաքելական Եկեղեցու գլխավոր կրոնական շինությունը, վաղ քրիստոնեության շրջանի հայ եկեղեցական ճարտարապետության կոթողներից մեկը, որի մի շարք լուծումներ հիմք հանդիսացան բազմաթիվ հայկական եկեղեցիների կառուցման համար։ Տաճարը կառուցվել է IV դարի սկզբներին՝ Հայաստանում քրիստոնեությունը պետական կրոն հռչակելուց անմիջապես հետո` հեթանոսական տաճարի տեղում (Ավագ խորանի տակ պահպանվել է հեթանոսական ատրուշանը)։ Մայր Տաճարը կառուցվեց Հայ Եկեղեցու առաջին հայրապետի՝ Ս. Գրիգոր Լուսավորչի կողմից։ Գիշերային մենության մեջ, մտորումներով տարված Լուսավորիչը մի հիասքանչ տեսիլք տեսավ. Աստծու Միածին Որդին իջավ երկնքից եւ ոսկե մուրճով հարվածեց գետնին՝ ցույց տալով այն վայրը, ուր պետք է կառուցվեր Էջմիածնի Սուրբ Տաճարը։ Ս. Գրիգոր Լուսավորիչն ու Ս. Տրդատ թագավորի ընտանիքը ժողովրդին առաջնորդեցին Միածնի իջման վայրը եւ կառուցեցին Մայր Տաճարը։ Սուրբ Էջմիածինը նաեւ կոչվում է «լույսով լուսավորված», քանի որ ոչ թե կառուցվեց մահկանացու ճարտարապետների կողմից, այլ հիմնվեց երկնավոր Ճարտարապետի կողմից, որն իր լույսով լուսավորելով, ուրվագծեց նոր եկեղեցին։ Պեղումների ժամանակ 5-րդ դարի շինության ներսում հայտնաբերվեց նաեւ թրծած կավից պատրաստված հնոցատիպ կրակարան, որի մեջ դեռ մնացել էին ածխի մնացորդներ։ Հատկանշական է, որ հայտնաբերված հնագույն ավագ խորանի հիմնաքարն անմիջապես կրակարանի վրա է եղել, ինչը խորհրդանշում է քրիստոնեության հաղթանակը հեթանոսության հանդեպ։

Սուրբ Գայանե եկեղեցի

Սբ. Գայանե եկեղեցի, գմբեթավոր բազիլիկ տիպի եկեղեցի Էջմիածին քաղաքում, Հայ Առաքելական Եկեղեցու գլխավոր սրբավարյերից մեկը, հայկական ճարտարապետության հուշարձան: Պլաստիկ և ավարտուն այս շինությունը զուրկ է հատուկ դեկորատիվ տարրերից: Իր տիպով՝ գմբեթավոր բազիլիկ տիպի եկեղեցի է, ունի դասական, պարզ ձև։ Կառուցվել է շուրջ 630 թ.՝ տեղում եղած մատուռի փոխարեն, Սուրբ Գայանե կույսի գերեզմանի վրա։ Եկեղեցու բոլոր տարրերը՝ թաղերը, կամարները և այլն, ներդաշնակ են ու խոսուն։ Ավագ սեղանի տակ գտնվում է Սբ. Գայանեի տապանաքարը։

 

Սուրբ Հռիփսիմե եկեղեցի

Էջմիածնի Սուրբ Հռիփսիմե եկեղեցի, հայկական նշանավոր եկեղեցի Էջմիածին քաղաքում: Ներառված է UNESCO-ի համաշխարհային ժառանգության ցուցակի մեջ: Եկեղեցին հիմնադրվել է 618 թ. Կոմիտաս Ա Աղցեցի կաթողիկոսի կողմից՝ վայրում, որտեղ ըստ ավանդության նահատակվել և թաղվել է Սուրբ Հռիփսիմե կույսը: Եկեղեցին հայ ճարտարապետության գլուխգործոցներից մեկն է: Պատկանում է կենտրոնագմբեթ խաչաձեւ տիպի եկեղեցիներին, աչքի է ընկնում իր ճարտարապետական ձևերի պարզությամբ ու վեհությամբ: Հռիփսիմե կույսի գերեզմանը գտնվում է եկեղեցու ավանդատան տակ:

 

 

Yerevan State University

Yerevan State University (YSU; Armenian: Երևանի Պետական Համալսարան, ԵՊՀ, Yerevani Petakan Hamalsaran), also simply University of Yerevan, is the oldest continuously operating public university in Armenia. Founded in 1919, it is the largest university in the country. It is thus informally known as Armenia’s “mother university” (Մայր ԲՈւՀ, Mayr Buh). Of its 3,150 employees, 1,190 comprise the teaching staff which includes 25 academicians, 130 professors, 700 docents (associate professors), and 360 assistant lecturers. The university has 400 researchers, 1,350 post-graduate students, and 8,500 undergraduates, including 300 students from abroad.

Instruction is in Armenian, but instruction in Russian and English for foreign students is arranged according to need. The academic year is from September 1 through June 30.

In 2010, according to University Ranking by Academic Performance (URAP), it is the 1st-ranked university in Armenia and the 954th in the world, of total 20,000 institutions included in the list.

Музей Ереванского Государственного Университета

Для любого цивилизованного государства одним из важнейших образовательных и культурных начинаний всегда было основание университета. Не стала исключением в этом плане и Первая Республика Армения.

16 мая 1919 г. Совет министров РА принимает решение об основании в Ереване университета. 31 января 1920 г. в здании торговой школы Александрополя (современный Гюмри) прошла торжественная церемония открытия университета Армении, в которой приняли участие как руководители республики, так и многочисленные иностранные гости. Занятия в университете начались 1 февраля 1920 г. с лекции выдающегося армениста Степана Малхасянца.

В первый учебный год в университете действовал один – историко-языковедческий факультет, в университете обучались 262 студента и работали 32 преподавателя. К чести первого ректора университета Юрия Гамбаряна следует отметить, что с первого же года основания в университет на преподавательскую работу были приглашены знаменитые преподаватели, окончившие зарубежные вузы и имевшие опыт педагогической и научной работы: Акоп Манандян, Манук Абегян, Степан Малхасянц и др. После установления в Армении советской власти, 17 декабря 1920 года по приказу первого наркомпроса Арм. ССР Ашота Оганесяна “О реорганизации университета Еревана” университет Армении был переименован в Ереванский народный университет. Ректором вновь открытого народного университета был избран арменист, профессор Акоп Манандян.

В 20-е гг. прошлого века университет действовал на первом этаже двухэтажного туфового черного здания учительской семинарии на ул. Астафяна (современная улица Абовяна). В народном университете действовало всего 2 факультета: обществоведения и естествознания. Но уже с октября 1921 г. в университете было уже 5 факультетов: естествознания, востоковедения, советского строительства, технический и педагогический. Впоследствии факультет естествознания был переформирован в сельскохозяйственный, а в марте 1922 г. был открыт также и медицинский факультет.

Согласно решению правительства от 20 октября 1923 г., народный университет был переименован в государственный университет. В соответствии с этим статус и ответственность главного университета страны возросли, но вместе с тем требования, предъявляемые к вузу, стали строже. Руководство университета после тщательного отбора пригласило ученых, окончивших зарубежные вузы, владевших несколькими иностранными языками и имевших богатый педагогический опыт.

В 1933-1934 учебном году в университете действовали экономический, естественно-исторический, историко-языковедческий, физико-математический и педагогический факультеты. В 1934 г. педагогический факультет отделился, и на его основе был сформирован педагогический институт (в настоящее время – Армянский государственный педагогический институт им. Х. Абовяна). В том же учебном году факультет естествознания был разделен на 2 факультета: биологический и химический.

Таким образом, с 1935-1936 учебного года в университете формируются и начинают действовать 8 факультетов: исторический, филологический, юридический, геолого-географический, химический, физико-математический, биологический. В 1945 г. был открыт и факультет международных отношений, действовавший до 1953 г. В 1957 г. к государственному университету в качестве отдельного факультета присоединяется институт русского и иностранных языков, который в 1961 г. вновь отсоединяется.

В 1959 г. от физико-математического факультета отделяется и приобретает самостоятельность физический факультет, от которого в 1975 г. был отделен факультет радиофизики.

В 1991 г. в Ереванском государственном университете было уже 17 факультетов, которые готовили кадры по 32 специальностям.

1960-1990-е гг. стали беспрецедентными годами развития в жизни университета: был сформирован ряд новых факультетов, созданы новые научные лаборатории, основан центр арменистики. Значительным образом была оживлена издательская работа: помимо учебных пособий и учебников, были изданы научные работы знаменитых преподавателей, научные журналы, различные сборники и т.д.

В 1994 году был основан Иджеванский филиал ЕГУ. В филиале действует 4 факультета, на которых обучается около 1700 студентов.

1995-1996 учебный год ознаменовал начало нового учебного процесса Ереванского государственного университета. В соответствии с международными критериями, в целях получения качественно нового университетского образовательного статуса, ЕГУ, как и большинство армянских вузов, перешел на двухступенчатую систему образования.

С середины 90-х годов по настоящее время была проделана последовательная работа по разработке и внедрению критериев образовательных программ бакалавриата и магистратуры, критериев, связанных с улучшением учебного процесса. Для того, чтобы сделать процесс обучения более гибким, была разработана и применяется система оценивания знаний, которая предусматривает текущие экзамены по специальным предметам.

В университете также действует третья ступень образования, по программе которой осуществляется постдипломная подготовка – трехлетнее образование в аспирантуре. Обучение завершается защитой аспирантом диссертации и присвоением ему ученой степени кандидата наук. В университете действует 12 специальных диссертационных советов.
До настоящего времени ЕГУ дал около 100 тысяч выпускников. На 19 факультетах, действующих сейчас в университете, обучаются специальностям около 20 тысяч студентов.

Սուրբ Ծննդյան հեքիաթ

Ինչպես մի հայտնի հին ավանդազրույց է պատմում, մի ժամանակ Լիբանանի հիասքանչ անտառներում երեք մայրիներ ծնվեցին: Մայրիները, ինչպես բոլորին հայտնի է, աճում են շատ-շատ դանդաղ, այնպես որ մեր երեք ծառերը ամբողջ դարեր անցկացրին կյանքի և մահվան, բնության և մարդկության շուրջ մտորումներում:

Նրանք տեսել էին, թե ինչպես Լիբանանի հողին ոտք դրեցին Սողոմոն թագավորի պատգամաբերները և ինչպես հետո, ասորեստանցիների դեմ ճակատամարտերում, արյամբ ողողվեց այդ հողը: Նրանք երես առ երես տեսել էին ոխերիմ թշնամիներ Հեզաբելին և Եղիա մարգարեին: Նրանց ժամանակ էր հորինվել այբուբենը. նրանք զմայլվում էին` տեսնելով, թե ինչպես էին իրենց կողքով անցնում գունագեղ կտորեղենով բարձած քարավանները:

Եվ գեղեցիկ մի օր մայրիները որոշեցին խոսել ապագայի մասին:

— Այն ամենից հետո, ինչ ինձ վիճակվեց տեսնել, — ասաց առաջինը, ես կուզեի գահ դառնալ, որի վրա բազմեր աշխարհի ամենահզոր թագավորը:

— Իսկ ես կուզեի այնպիսի բանի մի մասը դառնալ, որը հավերժ Չարը Բարու վերափոխեր,- ասաց երկրորդը:

— Իսկ ինչ մնում է ինձ, — ասաց երրորդը, ապա կուզեի, որ մարդիկ` ինձ նայելով` ամեն անգամ Աստծուն հիշեին:

Անցան տարիներ ու տարիներ, և ահա անտառում վերջապես փայտահատներ հայտնվեցին: Նրանք կտրեցին մայրիները և սղոցեցին դրանք:

Մայրիներից յուրաքանչյուրն իր նվիրական իղձն ուներ, բայց իրականությունը երբեք չի հարցնում, թե ով ինչ է երազում: Առաջին մայրին գոմ դարձավ, իսկ նրա բնափայտի մնացորդներից մսուր սարքեցին: Երկրորդ ծառից գեղջկական կոպիտ մի սեղան պատրաստեցին, որը հետո մի կահույքավաճառի ծախեցին:

Երրորդ ծառի գերանները ծախել չհաջողվեց: Դրանք սղոցով տախտակների բաժանեցին և պահեցին մեծ քաղաքի պահեստներից մեկում:

Դառնագին տրտնջացին երեք մայրիները. «Մեր բնափայտն ախր այնքան լավն էր: Ոչ մեկը, սակայն, արժանի ձևով չօգտագործեց»:

Ժամանակն անցավ, և մի աստղալից գիշեր ամուսնական մի զույգ, որ օթևան չուներ, որոշեց գիշերել այն գոմում, որ կառուցվել էր առաջին մայրու բնափայտից: Կնոջ ծննդաբերելու օրերն էին: Այդ գիշեր նա որդի ծնեց և նրան տեղավորեց մսուրի մեջ` փափուկ ծղոտի վրա:

Եվ հենց այդ պահին առաջին մայրին հասկացավ, որ իր երազանքը կատարվեց. նա նեցուկ եղավ Երկրի Մեծագույն Թագավորին:

Տարիներ անց մի գեղջկական համեստ տան մեջ մարդիկ նստել էին այն սեղանի շուրջ, որը պատրաստված էր երկրորդ մայրու բնափայտից: Նախքան ընթրիքը սկսելը, նրանցից մեկը սեղանին դրված հացի ու գինու վրա մի քանի խոսք ասաց:

Եվ այդտեղ երկրորդ մայրին հասկացավ, որ հենց այդ պահին ինքը նեցուկ եղավ ոչ միայն գինու սափորին ու հացի պնակին, այլև Մարդու և Աստծու միջև միությանը:

Հաջորդ օրը երրորդ ծառի երկու տախտակներից խաչ սարքեցին: Մի քանի ժամ անց վերքերի մեջ կորած մի մարդու բերեցին և մեխերով խաչին գամեցին: Երրորդ մայրին սոսկաց իր բախտից և սկսեց անիծել իր դաժան ճակատագիրը:

Բայց երեք օր էլ չէր անցել, երբ նա հասկացավ իր համար նախանշված բախտը. խաչից կախված մարդը դարձավ Աշխարհի Լուսատուն: Խաչը, որ պատրաստված էր այդ մայրու բնափայտից, խոշտանգման գործիքից վերափոխվեց հաղթության խորհրդանիշի:

Այսպես կատարվեց երեք լիբանանյան մայրիների ճակատագիրը. և ինչպես դա միշտ լինում է երազանքների հետ, նրանց երազանքները կատարվեցին, բայց բոլորովին այլ ձևով, քան իրենք էին պատկերացնում:

Հեղ. ՝ Պաուլո Կոելյո

Հաշվետվություն

 

Ես Անգելինա Ղազարյան եմ, սովորում եմ Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրի քոլեջում : Ընտրել եմ Նախադպրոցական կրթություն, ցանկանում եմ դառնալ ապագա հոքեբան: Մեր դասերը տևում են 45 րոպե, ինչպես բոլոր դպրոցներում,  ինձ համար այնքան հագեցաց է դասերի ընթացքը: Ուսուցիչները մեր  ընկերներն են, նրանք մեզ ամեն պարագայում կոգնեն և տարբեր խորհուրդներ կտան:

Обсуждение: Соцсети: польза и вред

Рассказ об истории соц.сетей (источник текста)

Начало современной теории социальных сетей положили в 1951 году Рэй Соломонофф и Анатолий Рапопорт. В 1959-1968 гг. венгерские математики Пол Эрдос и Альфред Реньи написали восемь статей, описывающих принципы формирования социальных сетей. Официальным началом бума социальных сетей можно считать 2003 год, когда были запущены проекты MySpace, Hi5 и Linkedln. Facebook — веб-сайт самой популярной социальной сети. Дата основания сайта -4 февраля 2004 года. Facebook зародился как сайт для общения студентов Гарвардского университета. Основателем сервиса является Марк Цукерберг, который смонтировал портал в общежитии университета. Благодаря своему сайту Марк Цукерберг стал самым молодым «бумажным» миллиардером в свои 23 года. В марте 2008 года журнал Forbes включил Цукерберга в список самых богатых людей мира. Основным отличием Facebook от существовавших тогда социальных сетей стала именно возможность контакта: Цукерберг предложил людям простой и удобный способ обмениваться информацией друг о друге. Главной идеей будущего популярного проекта «Вконтакте» (русский вариант Facebook) был «Проект позволит студентам и выпускникам из самых разных университетов и факультетов всегда оставаться в контакте. Над названием будущего проекта думали всей командой, вначале были идеи типа студент.ру, но, согласившись с тем, что все, рано или поздно становятся выпускниками, и главная задача проекта – чтобы люди оставались в контакте друг с другом и после окончания обучения… Название Вконтакте предложил Павел Дуров, название сразу понравилось всей команде, только сам Павел Дуров сомневался в этом названии. Летом 2006 года уже работала закрытая альфа-версия проекта. Дальше посещаемость и популярность увеличивалась по геометрической прогрессии – хотя бы один студент в своей группе узнавал о Вконтакте, и через небольшое время практически вся группа была зарегистрирована в социальной сети, создавали свои странички, закачивали фотографии и видео, общались и договаривались о встречах через Интернет. Вконтакте брал все новые и новые вершины — вначале попал в «50 самых быстро растущих сайтов рунета», летом 2007-го уже попадает в пятерку самых посещаемых сайтов рунета, в декабре 2007-го занимает второе место по посещаемости, уступая лишь mail.ru. Так сайт Вконтакте становится самой популярной социальной сетью России. По данным на январь 2012 года ежедневная аудитория «ВКонтакте» — более 35 миллионов человек.